Huh ?!?

31 December begot.
Alsof het 1 januari was.
De Samson al bijna elke maand over en weer. Planepoulen zullen we het maar noemen. Noodzakelijk kwaad/goed.

Marcel nog steeds onder levenslange behandeling voor zijn oogjes maar het beest ziet terug, ok half maar 't is iets. Wel een pijntje aan zijn staart. Dierenarts Maya denkt dat het wel eens van zijn darmen zou kunnen komen. En oh ja, 6kg weegt ie.
De 2kg700 zoiets van ons Vlekje is in nog redelijke conditie voor haar bijna 20 levensjaren. Helaas ook aan de pillen. Schildklier. Wordt hier plezant.
Zinneke is wat stillekes da laatste dagen.

Ik. Ik slechts 1 x terug. Ah ja, dat ticket voor dEUS was al maanden tevoren aangekocht, dus dat was een mooie reden. Lisboa - den heuvel - Lisboa.
Nog een stuk of wat catsitters over de vloer gehad. Dat wel. Wanneer en hoe lang weet ik al niet meer. Die Litchi was een ramp, de britten niet de meest hygiënische, koppel met kindje geen goed idee geweest, Ina lief voor de katten maar wel aparte geval, van hot naar her met hun hele hebben en houden.

En toen moest ze een weekje alleen blijven, de sitting kwam niet goed uit.
En toen was ze niet thuis na Samsons arriveren.
En toen besloot ie om haar mee te brengen.
Da's geen kado, wel veel kaka maar kom z'is hier en we zijn gerust.
En toen was er nog één: Midas. Hij staat z'n mannetje wel, hij krijgt ook geregeld bezoek en buurman E. gaat ook wel eens kijken als hij daar is.
Da's ook een apart verhaal. Buurman E and family... + cats.

Oostende nog steeds onze thuis en bye bye Berchem binnenkort... ? Ja, 't zal moeten. Er vanaf. Lastige mensen, 'k moet ze niet, vooral als ze het goed proberen te vermommen hoe lastig ze eigenlijk wel zijn. En dan 2 bezen die zich laten inpakken. Pff. Bezen.

Oostende dus. Nog steeds niet beu in zijn of haar hoedanigheid maar koud hé 's winters, dat ligt me minder. Veel minder.
De stad, de zee, gisteren nog een duinenwandeling richting Nieuwpoort, natuurgebied waar vroeger Camping Cosmos stond. Fijn. Maar koud hé.

Dit jaar regelmatig gepintelierd, allez van het speciaalbier gaan genieten, Gouden Carolus ontdekt, het bier uit Samsons heimat en hij kende het niet eens. Lekkertjes.

En de Jules. De Jules spookt nog wat; we bidden (not really) dat alles goed komt.
Ook hier hangt er wat boven ons hoofd. Ben al blijer geweest.

100

Zo een dag waarvan ge denkt 'ik zou nog eens iets moeten posten'.
Dus doe 'k dat nog maar eens.
Ondertussen staat hier een Toyota Landcruiser voor de deur, Zinneke het zeureke woont hier nu ook en mijn vinger is herstellende van een breuk.
Lalala.

En 100 jaar geleden gebeurde dit:

De geallieerden sluiten vrede met Oostenrijk in het Verdrag van Saint-Germain. Tsjecho-Slowakije en Hongarije worden onafhankelijk, en Oostenrijk verliest ook gebied aan Joegoslavië, Italië en Polen. Oostenrijk wordt daarmee tot zijn huidige grenzen ingeperkt.


Ondertussen werden er gewoon kindjes geboren.
Gelukkig maar anders was ik er niet geweest.

Oostende
20 graden (denkik)

O jee

O jee.

Nee, niet zeuren over hoe lang het geleden is want dit is er gewoon over. Sinds 11 maart.

Hegeuhensteuntje.

Ja, da West-Vlaams hé.

Samson 14 dagen terug en gisteren 6/8 alweer weg.
Had er geen goed gevoel bij wat betreft Zinneke.
Sinds een hele tijd al krijgt ze catsitters maar om welke reden ook, veel reactie komt er niet meer, denk dat het aan die FB groepen zelf ligt én aan het beleid van dat gegeven, bovendien zit ik niet meer bij 'Voor Elkaar'.
Maar buurman E. blijkt een klein beetje aan de beterhand en komt regelmatig op zijn berg zitten, soms met een zoon, al vaak zonder, S. is er nog maar zelden.
Ik ook trouwens.
Sinds mijn tripje naar  Lisboa omdat we nu éénmaal kaarten hadden voor dEUS en een heel kort verblijfje op onzen berg ben ik niet meer te signaleren. Gelukkig wel aan mijn zeetje en nieuw stadje, dat verzacht.
Enfin, de Zin dus. Dat beestje werd een goeie tien dagen verzorgd door E. maar zou het dan zes dagen alleen moeten rooien. Zonder medicatie. Da's lang. Uiteraard wel eten en drinken en een nestje in een kamertje maar toch zonder haar lievelingsmens of eventueel een tijdelijke surrogaat.
En zo kregen we die ochtend na zes dagen een foto doorgestuurd van E. (die inmiddels ook terug was) van een Zinneke bij hen.
Bij hen ! Haar geboortegrond. Ze kent het nog wat blijkbaar. Gelukkig kon hij haar wat te eten geven.
Maar oh wat nu ?
Hopelijk gaat ze nog terug.
Maar nee !
Geen poezeminneke, wel Midas die haar plaats had ingenomen.
O jee.
Samson op zoek. 
Niks.
Niks.
En nog eens niks.
'k Had er geen goed oog in.
Een overactief dier wegens haar aandoening, een veel te snel kloppend hartje.
Vanmorgen: niks.
Vanmiddag: niks.
Vanavond: geseind. Bij E. 
Samson rally rijden...
Telefoon. Nooit zo blij geweest om haar vervelend zeurderig miauwke te horen.

GHNE

GNEH.

Branco

Strupar ?

Nee, slaapkamer.

Houtworm weg, potteke verf en weer een nieuwe slaapkamer.

Zo vlug ging het natuurlijk niet, veel te veel kosten en werk maar nu zijn we weer bijna rond... daar dan toch...

Iets witter dan wit en zoooo schoooon. :)

30, 32, soms nog 's 34 maar ik voel de herfst toch al een beetje. :)

Pfff, nee mag er niet aan denken, de winter, brrr. No fun. Op de Azoren schijnt het altijd rond de 25° te hangen, niet slecht en ik hou wel van een eiland maar toch ook weer niet voor té lang.

Hier hangt een ooievaar heel erg schilderij te wezen. Samson en de ezel.

De tewaterlating zal toch id barragem plaatsvinden maar hééééééél ver van dat ding vandaan, er staat zelfs een bordje dat ge moogt zwemmen en plonsen. De zwemvesten, heuse; de zwembandjes, minder heuse en de luchtmatras die als reddingsvlot zal dienen liggen klaar. 

De Barragem van Santa Clara is zo wijd verspreid dat die ook stille waters heeft een heel eind uit de richting van het gelijknamige dorp. Dáár gaan we heen met ons schip.

Dag voor de exploratie vd buurt zagen we daar onderstaande onheilspellende rookpluim. Water gelukkig genoeg voorhanden in die buurt maar maar de brandweer stond een dag later nog steeds paraat, hier en daar laaide het vuur zelfs weer op, nu ja kleine rookpluimpjes stegen op uit de reeds veschroeide ondergrond. Kurkeiken deze keer en ze zagen er niet goed meer uit maar schijn bedriegt soms, die laag kurk biedt een heuse bescherming en soms 'herleeft' het bos in de herfst. 

...en wat verderop dus dit bord...

...en dit rustig stukje stuwmeer...

Foto's poezen

Vlekje

Senauke

Zinneke

Eerste lentebloemekes: foto